Η μαρτυρία του νερού

Τρέχοντασ φτάνω στην πηγή
Αλαφιασμένοσ ξαναμμένοσ με το κορμί μου να ποθεί
Το άπιαστο νερό
Και το νερό με αναγνώρισε
Σε θυμάμαι
Μου είπε
Από την πρώτη φορά που καθρεφτίστηκεσ μέσα μου
Καθώσ έσκυψεσ να πιεισ και εγώ σου έβρεξα τα πόδια
Με θάμπωνε ο ήλιοσ που κρυβόταν πίσω σου
Μα θυμάμαι καλά το πρόσωπό σου
Θυμάμαι τα χέρια σου όταν με σήκωσεσ στισ χούφτεσ σου
Γλιστρούσα ανάμεσα από τα δάχτυλά σου
Γιατί δεν ήξερεσ πώσ να με κρατήσεισ
Ερχόσουν δίπλα μου άναβεσ μια φωτιά
Μόνοι μαζί τα αστέρια να μετράμε
Τη δύναμη ένοιωσα και τη χαρά του έρωτά σου
Έδιωξα το θυμό σου
Ήπια από το γέλιο σου
Ξέπλυνα τη λύπη από τα δάκρυά σου
Ώσπου μια φορά για πρώτη φορά κι εγώ γλυκά σε αποκοίμισα
Από τότε συντροφεύω τα όνειρά σου
Ελπίζω να μην χάθηκεσ να μην ξέχασεσ
Στο παιχνίδι σου με το φωσ
Να θυμάσαι πωσ εγώ πάντα θα ζω
Πάντα θα βλέπω και θα ακούω
Και πάντα θα θυμάμαι