Molberge

Jou naam besing verlore ou fonteine
En tower beelde van oases langs die pad
Maar ver al wys die torings van die myne
Jou skoonheid lê veel dieper in die hart

En ek onthou
Op 'n manier was daar met net dieselfde vrede
Die neig mos om te woon net waar hy wil
En daal ek af in skagte na benede
Die verlede
Word die rammelende ratte langsaam stil

En die dreuning in jou buik skud snags die mure
En bring flitse van blou blitse in 'n skag
Waar mans soos molle, in diepdroomure
Goud breek uit die brandkluis van die nag

En ek onthou
Ek onthou nog soms die misreën in Augustus
Uit die newelige berge van die mol
Die gelatenheid van mense wat gerus is
Maar bewus is
Hierlangs is die wêreld halfpad hol

Daar was legendes van die vreemdste avonture
Diep-diep in die mensgemaakte berg
En saans in grotte om die bendevure
Het die ligspel teen grou wande als verdwerg

En ek onthou
Daar was 'n huis met 'n kombuis en greinhouttafel
En ses mense het gedeel in lief en leed
En mettertyd het alles uitgerafel
Maar wat die leed was het ek jare terug vergeet

Maar ek onthou en delf nog goud uit die verlede
Uit die newelige berge van die mol
En droom en bou, al vreet die vrees my vrede
En al is my eie wêreld halfpad hol

En droom en bou, al vreet die vrees my vrede
En al is my eie wêreld halfpad hol