Άρρωστη δημοκρατία

Τισ νύχτεσ που φαλτσάριζεσ και μου 'ριχνεσ
Θολά χαμόγελα κι ελπίδεσ φωτεινέσ
Από το μοβ σου το κραγιόν φιλιά στο γράμμα μου
Ήτανε κούκλα μου παιχνίδι

Σ’ ένα δωμάτιο παιδικό που 'χε στουσ τοίχουσ του
Κηλίδεσ αίμα από παιχνίδια ζωντανά
Σε μια αφίσα μια μικρούλα που σιγόκλαιγε
Κι εσύ την έκανεσ γριά

Ήσουνα έμβρυο όταν σου πρωτοβάζανε
Ορό στο αίμα σου και δόσεισ lsd
Θόλωσε η σκέψη και το μυαλό σταμάτησε
Σε στάση αλλόκοτη νεκρή

Τα παιχνιδάκια μεσ’ τα χέρια σου σκεπάστηκαν
Από τη σκόνη των αιώνων την ξανθιά
Μα σε κράτησαν ζωντανή οι μαγαζάτορεσ
Και στην βιτρίνα τουσ σε στήσαν μοναχιά

Δημοκρατία όμωσ φυλάξου από τα τέκνα σου
Που για τη μοίρα τουσ εκδίκηση ζητάν
Κι ασ είσαι ανάπηρη δε θα κωλώσουν
Θα ξεκάνουν μια χαρά