Δρόμο παίρνω

Δρόμο παίρνω δρόμο αφήνω και στα πόδια σου γυρνάω
Θα σου γράφω στον καθρέφτη πωσ καρδιά μου σ'αγαπάω
Σ'αγαπάω ειν'ένα ψέμα δίχωσ όρια κι ελπίδα
Κι εγώ θύμα που επιστρέφω στη θανάσιμη παγίδα

Όταν η νύχτα πέφτει στ'άγρια στενά
Απ'του πάθουσ σου το ξέφτι αρπάζομαι σφιχτά

Πάνε χίλιεσ και μια νύχτεσ κάτω απ'το χλωμό φεγγάρι
Που προσεύχομαι στο φωσ του μακριά μου να σε πάρει
Κι όσο φεύγω φεύγω φεύγω σέρνομαι όλο πιο κοντά σου
Και τισ σάρκεσ μου ξεσκίζω στα απάτητα βουνά σου

Στο πρόσωπό σου απλώνει εφιαλτική σκιά
Σκιά που με τυφλώνει τόσο απίστευτα γλυκιά