Ένα μωρό που κλαίει

Ξαφνικά ακούω ένα μωρό να κλαίει
Κι όλα τα σημάδια μου δείχνουν πωσ
Η φωτιά αιώνια αιώνια καίει
Μέσα του σμίγουν η γη κι ο ουρανόσ
Στην αυλή μου άνοιξα πηγάδι βαθύ
Νερό δεν βρήκα τα παράτησα
Μα απ’ το χώμα αυτό πήρε μορφή
Μπροστά στο θαύμα άναυδοσ στάθηκα

Ζωή που απ’ το θάνατο ζυμώθηκε
Στα πόδια του στάθηκε και περπατά
Κι ο κόσμοσ για χάρη του σώθηκε
Πήρε τη φωνή μου και τραγουδά

Στη σκέψη μου τρίζανε φύλλα ξερά
Σύμβολα ιδέεσ και διλλήματα
Μα η πνοή του τώρα δίνει ξανά
Ζωή στ’ άψυχα σχήματα
Απάτητα μονοπάτια μαύροι ουρανοί
Σαν πυροτέχνημα σκόρπισε φωσ
Και την κάθε εικόνα πλάθει απ’ την αρχή
Τα μάτια του είναι ένασ μικρόσ θεόσ

Ζωή που απ’ το θάνατο ζυμώθηκε
Στα πόδια του στάθηκε και περπατά
Κι ο κόσμοσ για χάρη του σώθηκε
Πήρε τη φωνή μου και τραγουδά

Το τραγούδι αυτό είναι ένα μωρό που κλαίει
Στο στήθοσ μου πόνοσ που κλείστηκε
Τώρα διέξοδο ανοίγει το λαιμό μου καίει
Νύχτα μέσα στη θύελλα γεννήθηκε