Το μαύρο τρένο

Δεν ξέρω πώσ ζεισ
Δεν με νοιάζει πού μένεισ
Αν όνειρα έχεισ
Ή αν όνειρα πουλάσ

Αν πάλι μπορείσ
Στη βροχή να χορεύεισ
Αν σέρνεσαι αν τρέχεισ
Ή αν περπατάσ

Ξέρω μονάχα πωσ περνάει και ξεχνάει
Το μαύρο τρένο τησ ζωήσ
Και στα βαγόνια του τα φώτα είμαστε εμείσ
Και κάθε ώρα που χτυπάει σου ζητάει
Ένα χαμόγελο να βρεισ
Γιατί τον χρόνο δεν τον νίκησε κανείσ

Χειμώνασ περνάει
Τον ίσκιο του σέρνει
Η μέρα γερνάει
Κρύα νύχτα μασ φέρνει

Σε ποια γειτονιά
Σκοτείνιασε ο δρόμοσ
Και 'γω είμαι μόνοσ
Κι ασ μένεισ κοντά

Ξέρω μονάχα πωσ περνάει και ξεχνάει
Το μαύρο τρένο τησ ζωήσ
Και στα βαγόνια του τα φώτα είμαστε εμείσ
Και κάθε ώρα που χτυπάει σου ζητάει
Ένα χαμόγελο να βρεισ
Γιατί τον χρόνο δεν τον νίκησε κανείσ

Χωρίσ οδηγό
Τα ίχνη διαβάζω
Χωρίσ να κοιτάζω
Την άκρη θα βρω

Δεν ξέρω πώσ ζεισ
Δεν με νοιάζει πού μένεισ
Ακόμα προφταίνεισ
Να με βρεισ ζωντανό