Δεκαπέντε τ’ Αλωνάρη
Δεκαπέντε τ' αλωνάρη
Δεκατρείσ του θεριστή
Ήταν φρέσκο το φεγγάρι
Κι η αγάπη σου ζεστή
Μα σιγά σιγά τα βράδια μεγαλώνανε
Τησ καρδιάσ σου τα σκοτάδια μ' ανταμώναμε
Και του χωρισμού σημάδια φανερώνανε
Δεκαπέντε του άη δημήτρη
Δεκατρείσ του τρυγητή
Βρήκα έρημο το σπίτι
Και την κάμαρα την κλειστή
Μα σιγά σιγά τα βράδια μεγαλώνανε
Τησ καρδιάσ σου τα σκοτάδια μ' ανταμώναμε
Και του χωρισμού σημάδια φανερώνανε