Μέρα Μαγιού Με Μίσεψες

Μέρα μαγιού με μίσεψεσ
Μέρα μαγιού σε χάνω
Άνοιξη γιε που αγάπαγεσ
Και ανέβαινεσ απάνω

Στο λιακωτό και κοίταζεσ
Και δίχωσ να χορταίνεισ
Άρμεγεσ με τα μάτια σου
Το φωσ τησ οικουμένησ

Και μου ιστορούσεσ με φωνή
Γλυκιά ζεστή και αντρίκεια
Τόσα όσα μήτε του γιαλού
Δε φτάνουν τα χαλίκια

Και μου'λεγεσ πωσ όλ'αυτά
Τα ωραία θα ήταν δικά μασ
Και τώρα εσβήσθησ και έσβησε
Το φέγγοσ και η φωτιά μασ