Οι ρήτορες
Έρημεσ κι άδειεσ οι πλατείεσ
Τα καταστήματα κλειστά
Θεέ μου σαν πόσεσ αμαρτίεσ
Του ανθρώπου η μοίρα σου χρωστά
Όλοι τραβούν στην αγορά
Κι οι ρήτορεσ απ' το μπαλκόνι
Ποτίζουν τισ ψυχέσ μ' αφιόνι
Και κόβουν χέρια και φτερά
Πότε θα βγει να σκούξει κάποιοσ
Αυτόσ ο κόσμοσ είναι σάπιοσ
Άλλοι κοιτάν αριστερά
Κι άλλοι δεξιά γυρνάν το μάτι
Και περιμένουν όλοι κάτι
Σαν στρατιωτάκια στη σειρά
Και προχωρούν κι οι ποιητέσ
Με χρώματα και ουράνια τόξα
Να μοιραστούνε λίγη δόξα
Με του λαού τουσ μαυλιστέσ