Το ξύλο

Άμα ήμουν ξύλο ίσωσ να με καίγανε
Ή για πόρτασ φύλλο πωσ βαστάω να λέγανε
Άμα ήμουν κυπαρίσσι ζωντανή θα 'χεσ γυρίσει
Κι άμα ήμουν έλατο το χειμώνα με κορόνα στο κεφάλι γέλα το

Αλλά ήμουν άνθρωποσ και αγάπησα εσένα
Που έμοιαζεσ φιλάνθρωποσ για κορμιά πελεκημένα
Στη φωτιά σου μ' έκαψεσ και την πόρτα τι μου κλείνεισ
Κυπαρίσσι μ' έθαψεσ με πληγώνεισ και με κρίνεισ

Άμα ήμουν χιόνι κάποιοσ θα με πάταγε
Μα κι αυτό το πόδι κάπου θα σταμάταγε
Στον γκρεμό που ξημερώνω μόνο ο μάησ βγάζει κλώνο
Αχ κουβέντεσ άγονεσ έλιωνα και πάγωνεσ