Ο ταξιδιώτης

Ταξιδιώτησ μοναχόσ μεσ στουσ σταθμούσ γυρεύω
Άγγελου περπατησιά και τον καιρό παιδεύω
Μου ‘χαν πει πωσ σ' είδανε σε πόλη ομιχλιασμένη
Να γυρνάσ το σούρουπο σαν φωσ που αργοπεθαίνει

Κι έγινα τ' ανέμου ο στεναγμόσ
Και τησ βροχήσ ο ακριβόσ ο γιοσ
Έγινεσ του ήλιου η ματιά
Που στα όνειρά μου έχω συντροφιά

Τ' άγρια τα περάσματα τησ προσμονήσ γητεύω
Τησ καρδιάσ σου το φιλί καιρούσ το σαϊτεύω
Άγγελοι προσπέρασαν με πλήγωσαν και φύγαν
Μεσ στου κόσμου τη βουή σαν τ' όνειρά μου πήγαν

Κι έγινα βροχή και κεραυνόσ
Που να με βρεισ πια πέρασ' ο καιρόσ
Η ματιά σου πέτρα δε μιλά
Που να σε βρω το πλήθοσ με γελά