Σπίθα

Τα σβήνω όλα ρε όλα τα σβήνω
Μέσα στην στάχτη μια σπίθα μόνο αφήνω
Ήθελα πάντοτε με αυτήν να προχωράω
Και αυτήν κρυφά μόνο την σπίθα να φυλάω
Μια σπίθα που έμοιαζε κατάρα λέει να ‘ναι
Που όλοι θέλανε εξαρχήσ να την πατάνε
Γιατί ‘ναι φαίνεται αρκετή έτσι να γίνει
Μια τέτοια σπίθα ένα ολόκληρο καμίνι
Και ότι δεν είναι ίδιο με εκείνη
Μπροστά τησ λιώνει μέχρι στάχτη να απομείνει

Έτσι μου τα ‘καψε όλα και εμένα
Δίπλα τησ δεν αντέχει ούτε ένα ψέμα
Όλα στα παίρνει τελικά και μένεισ μόνοσ
Μοιάζει να χάνετε από τα μάτια κάθε δρόμοσ
Αγάπεσ μίση έρωτεσ σκέψεισ
Και αυτέσ ακόμα που αραδιάζω εδώ οι λέξεισ
Όλα αλλάζουν όλα περνάνε
Όσο και αν θέλουν η αλήθεια αυτά να ‘ναι
Δεν είναι τίποτα σκιέσ που μοιάζουν
Μπροστά στην σπίθα μου στα πόδια όλοι το βάζουν!

Κάθε λαμπρή μου φορεσιά ρούχο καμένα
Τίποτα δεν κρατιέται μόνο του αναμμένο
Και εκείνο ακόμα τον εαυτό μου που έλεγα όταν ψηλαφούσα το κενό μου
Και αυτό το αφήνω τα αστέρια σβήνω
Θέλω μονάχα αυτήν η σπίθα να απομείνω
Να έρθει ξανά ο άνεμοσ να την φουντώσει
Να αγαπηθούνε και έτσι αυτή να μεγαλώσει
Παιδί του ήλιου φωτιά να γίνει
Και απ' το σκοτάδι τίποτα πια να μην μείνει

Μαζί το φωσ μου η σπίθα εντόσ μου
Και να απλωθεί μέχρι τα πέρατα του κόσμου
Να μην υπάρχει τίποτα ξένο
Μόνο κι να αντέξει με το φωσ να ενωμένο
Κανείσ εχθρόσ πια καμία πλάνη
Κανένα ψέμα ούτε δόλοσ ή πλεκτάνη
Έτσι όπωσ θέλω έτσι όπωσ θέλεισ
Να μην υπάρχει βουλευτήσ ούτε τεμπέλησ
Ούτε πια αγκάθι διαχωρισμένο
Εκεί που είσαι και εγώ δίπλα σου να μένω