Aşk Ateşi

[Verse 1]
Aşk ateşi en sert çeliği dahi eritir
Unutma: Tüm sayıları "bir" meydana getirir
Ser vermeyene can sır tutana verilir
Yâri sevene birdir bâtın ve zâhir
Gözümde fâni şan, şöhret ve para
İki hecemle verdim ateşe seni uzak dur meydana
Kelle elde yürür aşık düşünmez kâr zarar
Ben deyişlerle meşk ederim, sen batıyı kopyala
Eskiler der ki: "Evlat alem sende dürülü."
Şimdikilerin gözleriyse Dünya ile bürülü
Ruhunu satan geçici mutlulukla sömürülür
Uyandığında çok geç olur çünkü bedeni gömülür
Bu yüzden demişler: "Ölmeden önce öl."
Su içtiğim yer okyanus, ben sadece bir göl
Gerçeği gör, küresel manipülasyon
İnsanlık savaşta, hâlâ görme halüsinasyon

[Nakarat]
Ah, yâr, tutarım içimde yaşlarımı
Bu rüzgâr, bitirir bu savaş barışlarımı
Beni al, tükenirken takatim
Sonu var sabrın, kırılırken tuttuğum dallarım

Yâr, tutarım içimde yaşlarımı
Bu rüzgâr, bitirir bu savaş barışlarımı
Beni al, tükenirken takatim
Sonu var sabrın, kırılırken tuttuğum dallarım

[Verse 2]
Yolumun yakıtı dert, kabul ettik, eyvallah
Bu Dünya rahat yeri değil imiş, amenna
İster miydim ben de herkes gibi boş vermeyi
Kolayı seçip davamdan vaz geçmeyi?
Yollarıma çakıllar serdim güneşten koparıp
"Canım yandı." demedim, yürüdüm gözümü kapatıp
Cesaretin yoksa dön peşimi bırakıp
Korkaktan yoldaş olmaz, önce gel kanını akıtıp
Her satır gebe beklediğim o günlere
Mısralar anlatıyor hâlimi konsantre
Hatta şiirler ki konuşmaktan etkili
Ben yazarken sözlerimi yeryüzü titremeli

Dert akar, kalem yazar
Başımda türlü travmalar
Hüzün makamı akorlar
Hatıralardan satırlar

[Nakarat]
Ah, yâr, tutarım içimde yaşlarımı
Bu rüzgâr, bitirir bu savaş barışlarımı
Beni al, tükenirken takatim
Sonu var sabrın, kırılırken tuttuğum dallarım

Yâr, tutarım içimde yaşlarımı
Bu rüzgâr, bitirir bu savaş barışlarımı
Beni al, tükenirken takatim
Sonu var sabrın, kırılırken tuttuğum dallarım