Αόρατοι σταυροί

Ο δρόμοσ που δεν έπαιρνεσ σου ‘τρωγε την ψυχή
Ξοπίσω καθώσ άφηνεσ κι αυτό το σταυροδρόμι
Το ξέρω πωσ σε βάραιναν αόρατοι σταυροί
Και έβλεπα να γέρνουνε οι όμορφοί σου ώμοι

Μάζευε σύννεφα ο καιρόσ κι ο ήλιοσ τα φοβόταν
Θυμώνανε τα λόγια σου κι η αγάπη μασ κρυβόταν

Σκύβω να πιω πικρό νερό στησ μνήμησ την πηγή
Να καθρεφτίσω τα παλιά σ' ένα υγρό φεγγάρι
Μπορεί να σε συγχώρεσα μια νύχτα με βροχή
Που λόγια ξέφυγαν πικρά σαν το κακό το ζάρι

Μάζευε σύννεφα ο καιρόσ που κρύβανε τ' αστέρια
Και βγάζαμε χωρίσ ντροπή του εγώ μασ τα μαχαίρια