Μ’ ένα γεια

Τησ καρδιάσ τα ραγίσματα
Τησ αγάπησ τα κρίματα
Του καημού μου τα αισθήματα
Θα ξυπνάνε με άχτι

Θα χτυπάνε πισώπλατα
Τα φιλιά που δεν ξόφλησα
Οι αναμνήσεισ που ξόρκισα
Στου τσιγάρου τη στάχτη

Κι έχεισ δίκιο να ρωτάσ
Πωσ κι έτσι πάντα ο έρωτασ
Ζητάει δύο αναπνοέσ ψηλά για να πετάξει
Ενώ ο μαύροσ χωρισμόσ
Είναι απόφαση του ενόσ
Που την καρδιά του δεύτερου με ένα γεια θα κάψει

Θα τουσ πω για το δάκρυ μου
Κάτι μπήκε στα μάτια μου
Θα μετρώ τα κομμάτια μου
Μοναχόσ σε μιαν άκρη

Τησ καρδιάσ τα παθήματα
Θα μου δίνουν μαθήματα
Και θα πνίγω τα αισθήματα
Σιωπηλά σ' ένα δάκρυ

Κι έχεισ δίκιο να ρωτάσ
Πωσ κι έτσι πάντα ο έρωτασ
Ζητάει δύο αναπνοέσ ψηλά για να πετάξει
Ενώ ο μαύροσ χωρισμόσ
Είναι απόφαση του ενόσ
Που την καρδιά του δεύτερου με ένα γεια θα κάψει