Όμως εγώ

Κι όμωσ εγώ θα ήθελα
Ο πόθοσ μου πριν ξεθυμάνει
Να ‘παιρνε η νύχτα την ανάσα μου
Τησ γησ τουσ μόνουσ να ζεστάνει

Και μεσ τουσ δρόμουσ που κρυβόμουνα
Σαν μυστικό ερωτευμένων
Να μείνουν χνάρια από τα γέλια μου
Πυξίδα των απελπισμένων