Του χαμού

Προχτέσ μου τάπεσ στα κρυφά στου φεγγαριού τη δύση
Ότι ο κόσμοσ σ' έστειλε για πάντα φυλακή
Μου ‘πεσ το ξέρεισ δε θα ‘ρθει κανείσ να σε ζητήσει
Στ' άσυλο σ' όποιον το ζητάει τησ πρέζασ να κρυφτεί
Είναι βαρύ τ' αντάλλαγμα σ' όποιον δε λησμονήσει
Την άδυτή τησ αγκαλιά που ‘χε παλιά ριχτεί

Μου χαμογέλασεσ πικρά και μου ‘πεσ δε θ' αργήσει
Με βλέμμα μαύρο σύννεφο που κρύβει το πρωί
Πωσ ξέρεισ πόρτα που κανείσ δεν τόλμησε ν' ανοίξει
Και σ' άλλη φωτεινή τροχιά για πάντα θα χαθείσ