Ακατοίκητο νησί

Σαν ποτάμι που ρέει η αγάπη σε σπρώχνει
Μα απ' τα όνειρα που ‘χεσ πάντα κάτι σε διώχνει
Μ' έναν τοίχο που χτίζεισ όλο όρια βάζεισ
Κι όσο λέω σε ξέρω τόσο ξένη μου μοιάζεισ

Τα κομμάτια που αφήνεισ προσπαθώ να μαζέψω
Σου χτυπώ να μ' ανοίξεισ μα με κλείνεισ απ' έξω
Τη ζωή μασ κοιτάζω σε μια γυάλινη σφαίρα
Φυλλαράκια οι λέξεισ που πετούν στον αέρα

Εγώ το διάλεξα να σ' αγαπώ
Θυμήσου το ‘θελεσ πολύ
Όμωσ η αγάπη θέλει πάντα δυο
Αλλιώσ θα μοιάζει με νησί
Ένα ακατοίκητο νησί
Μην πάει η αγάπη μασ εκεί

Σαν πελώριο δίχτυ η σιωπή σε τυλίγει
Σε αβέβαιο μέλλον το παρόν καταλήγει
Όλα μοιάζουν μαχαίρια που επάνω μου στρέφεισ
Κι όταν λέω σε χάνω πάντα εδώ επιστρέφεισ

Περασμένη η ώρα μα δε θέλω να φύγω
Άλλο πια δεν αντέχω τη φωνή μου να πνίγω
Ένα άψυχο σώμα μέχρι η νύχτα να σβήσει
Μια πνοή περιμένει επιτέλουσ να ζήσει

Εγώ το διάλεξα να σ' αγαπώ
Θυμήσου το ‘θελεσ πολύ
Όμωσ η αγάπη θέλει πάντα δυο
Αλλιώσ θα μοιάζει με νησί
Ένα ακατοίκητο νησί
Μην πάει η αγάπη μασ εκεί