Αν προδοθείς

Σαν λαβωμένο περιστέρι
Χωρίσ φωλιά και δίχωσ ταίρι
Σε κόσμο ζούσα σκοτεινό
Κι άπλωσεσ μια νυχτιά το χέρι
Κι ήρθε στο χέρι μου τ' αστέρι
Μ' ένα σου βλέμμα φωτεινό

Αν προδοθείσ μην κλαισ αιώνια
Σαν αστραπέσ φεύγουν τα χρόνια
Βρεσ μιαν αγάπη πιο πιστή
Ξαναγυρνούν τα χελιδόνια
Άλλη φωλιά χτίζουν στα κλώνια
Όταν η πρώτη γκρεμιστεί

Ήρθε το γέλιο σου σαν βρύση
Την ερημιά μου να ποτίσει
Να ξανανθίσει μια φορά
Τα χείλη σου γλυκό μεθύσι
Τισ αναμνήσεισ έχουν σβήσει
Τον πόνο κάνανε χαρά