Ιστορία

Ήρθε κατά τησ θάλασσασ τα μέρη μοναχή
Κείνο το διαφανόλευκο φουστάνι τησ φορούσε
Κρατούσε μεσ στα μάτια τησ δύο σύννεφα βροχή
Κοίταζε τον ορίζοντα και σιγοτραγουδούσε

Η μάνα μου είναι στο νησί
Η αγάπη μου στην θάλασσα
Η μοίρα μου έμεινε μισή
Απ' όσο την λογάριαζα

Περπάταγε στα κύματα κι έμοιαζε αερικό
Τ' αυγούστου τα φεγγάρια λεσ και φτιάξαν τη μορφή τησ
Κράτησα την εικόνα τησ βαθιά μου μυστικό
Και τρέχω κάθε δειλινό ν' ακούσω τη φωνή τησ

Ασ ήταν να 'μουν δυνατόσ μόνο για μια στιγμή
Κι όλησ τησ γησ τη θάλασσα ασ ήταν να μαζέψω
Να βρω και την αγάπη τησ να βρω και το νησί
Και στο λευκό τησ φόρεμα χάντρεσ να τα φορέσω