Κοντυλιές Λασιθιώτικες

Όπωσ η άνοιξη τησ γησ τα φύλλα χρωματίζει
Κάθε ματιά σου την καρδιά τση σκέψησ λουλουδίζει

Τα καλντερίμια ανθίζουνε όντε θα βγει σεργιάνι
Και μοιάζει του βασιλικού η μυρωδιά που βγάνει

Στη γλάστρα την πελεκητή βασιλικόσ δεν κάνει
Μόνο τσ' αγάπησ ζωγραφιά και του σεβντά βοτάνι

Να ‘σουνα του βασιλικού κλαδί στη γειτονιά μου
Να τα κεντώ στα φύλλα σου τ' αναστενάγματά μου

Ξερό κλαδί βασιλικού ποιοσ θέλει να ποτίσει
Λουλούδι που μαράθηκε ποιοσ θέλει να μυρίσει

Κλαδιά ξερά ποτίζω ‘γώ βιόλεσ ξερέσ μυρίζω
Και τησ ελπίδασ το δεντρί αργά ταχιά σκαλίζω

Μίλιε βασιλικού κλαδί και πείσματα μην κάνεισ
Μεσ το χιονιά που μ' έριξεσ λίγο να με ζεστάνεισ

Ωσ είν' το σφακολούλουδο στη γυροποταμίδα
Ετσά ‘ταν και τα χείλη μου οψέσ που δεν την είδα

Είδα την πάλι σήμερο κι ασ ήταν κι απ' αλάργο
Και μίσεψε από πάνω μου τ' ανέφαλο το μαύρο