Ο πατέρας

Στα χέρια τησ μητέρασ μου κοιμόταν ο πατέρασ μου
Και η ζωή ξημερώνει στα παιδικά μου μάτια
Και το πρωί που έφευγε μια ακτίνα του ήλιου ξέφευγε
Και χόρευε στο βήμα του αργά στα σκαλοπάτια

Στο μεσιανό του δάκτυλο μια φαγωμένη βέρα
Κι ανάμεσα στα χείλη του μια ήσυχη γραμμή
Δε μίλαγε μα δάκρυζε στην πρώτη καλημέρα
Λόγια είναι τα δάκρυα κρυμμένα στα κορμί

Τουσ δρόμουσ που περπάταγε ασίκικα τουσ πάταγε
Κι ασ ήταν ο πατέρασ μου σκαρί συνηθισμένο
Στουσ ουρανούσ αρμένισε και το σακάκι ανέμισε
Καιρόσ πάει που έφυγε μα εγώ τον περιμένω