Πολλά ‘ν’ τση φύσης τα κρυφά

Πολλά ‘ν' τση φύσησ τα κρυφά κι άθρωποσ δε γνωρίζει
Ποιοσ είν' αυτόσ με μαστοριά π' όλα τα κανονίζει
Και τίνοσ κατεχάρη νου ποιασ μπορεμένησ κρίσησ
Είναι τ' αθρώπου το πλοκιό κι η στερμενιά τση φύσησ

Αέρασ χώμα και νερό κι ό,τι στη γη φυτρώνει
Κι ό,τι ζωή ‘ναι στη στεριά κι η θάλασσα ό,τι χώνει
Είναι του χρόνου θέλημα είναι τση τύχησ γέννα
Κι από τσ' ανάγκησ την κοιλιά μ' απομονή βγαρμένα

Ζευγαρωμένα δυο και δυο κι ομάδι ταιριασμένα
Και μοναχό δε βρίνεται πράμα στη γη κιανένα
Η θάλασσα ‘χει τη στεριά τα δέντρα τον αέρα
Τ' ασερνικό ‘χει θηλυκό κι η νύχτα την ημέρα

Κι απ' όσα η φύση κι ο καιρόσ εχτίσανε κι επλάσα
Κι απ' όσα μέλλεται να ‘ρθουν κι απ' όλα που πέρασα
Πλια δύναμη 'χει και χαρά και πλιο όμορφο τερτίπι
Το πρώτο πρώτο τρέμουλο τσ' αγάπησ καρδιοχτύπι