ไม่มีทาง

เมื่อมีเหตุผลที่ทำให้เธอต้องไป
จากคนอย่างฉันที่ยังคงไม่เข้าใจ
บอกให้ยอมรับว่าเรากำลังสุดทาง
และสิ่งสุดท้ายคือเธอกำลังต้องการ
คำลาจากฉันเพื่อเริ่มใหม่

ถ้าบอกเธอก็จะไป
จบเรื่องรักที่ทรมาน
แต่ถ้าฉันไม่บอกคำนั้น
เธอคงยังไม่ทิ้งรักให้ผ่าน
อย่าหวังคำลาจากปากของฉันเลย

เธอไม่มีทางจะได้ยินคำนั้นหรอก
บอกเธอให้รู้ถ้ามันมีทางไหน
ที่ต่อเวลาทำให้เธอไม่ไป
ให้ตายแค่ไหนก็ไม่พูดหรอก

และฉันก็อยากย้ำ
ว่าคนอย่างฉันเจ็บไม่จำ
กุหลาบมีหนามกี่ร้อยพัน
ถ้ามันจะไปฉันจะกำไว้
ต่อให้มันเจ็บ

เพราะฉันยอมรับว่าเธอคือสิ่งสวยงาม
เปรียบดั่งดอกไม้ที่คนหนึ่งคนต้องการ
เมื่อมีลมพัดจนเธอต้องปลิวออกไป
สิ่งที่จะใช้รั้งเธอต่อลมหายใจ
คือคำลาคำไหนไม่พูดไป

ถ้าบอกเธอก็จะไป
จบเรื่องรักที่ทรมาน
แต่ถ้าฉันไม่บอกคำนั้น
เธอคงยังไม่ทิ้งรักให้ผ่าน
อย่าหวังคำลาจากปากฉันเลย

เธอไม่มีทางจะได้ยินคำนั้นหรอก
บอกเธอให้รู้ถ้ามันมีทางไหน
ที่ต่อเวลาทำให้เธอไม่ไป
ให้ตายแค่ไหนก็ไม่พูดหรอก

และฉันก็อยากย้ำ
ว่าคนอย่างฉันเจ็บไม่จำ
กุหลาบมีหนามกี่ร้อยพัน
ถ้ามันจะไปฉันจะกำไว้
ต่อให้มันเจ็บ

เธอไม่มีทางจะได้ยินคำนั้นหรอก
บอกเธอให้รู้ถ้ามันมีทางไหน
ที่ต่อเวลาทำให้เธอไม่ไป
ให้ตายแค่ไหนก็ไม่พูดหรอก

และฉันก็อยากย้ำ
ว่าคนอย่างฉันเจ็บไม่จำ
กุหลาบมีหนามกี่ร้อยพัน
จะตายกี่ครั้งก็จะกำไว้
ต่อให้มันเจ็บ