Ο Μοναχός Ο Άνθρωπος

Ο μοναχόσ ο άνθρωποσ
Όταν γλεντούν οι άλλοι
Ντρέπεται που ‘ναι μοναχόσ
Και στη χαρά φαλτσάρει

Όταν με φτιάξει το κρασί
Το κέφι όταν σκορπιέται
Ντρέπομαι εγώ να τραγουδώ
Κι αυτόσ να μη μιλιέται

Ο μοναχόσ ο άνθρωποσ
Όταν γλεντούν οι άλλοι
Γίνεται μόνοσ δυο φορέσ
Και σκύβει το κεφάλι