Γιατί δεν ησυχάζω

Γιατί δεν ησυχάζω και εμπόδια μου βάζω
Τα παίρνω στο κρανίο
Tα χέρια μου δεμένα η εξέγερση αργεί τα λόγια μπερδεμένα
Κι η φύση μου νεκρή

Για ποιουσ να υπογράψω με ποιουσ να ενωθώ
Και αντάρτικα να γράψω που θα τα πληρωθώ και πωσ να υποκριθώ

Έχω μια αγιάτρευτη πληγή που μαγνητίζει τα μαχαίρια
Κι έχω μια αξόδευτη ορμή μα ζω με σταυρωμένα χέρια
Μου μοιάζουνε όλα όσα απορρίπτω όσα θελήσω
Κι έτσι δεν ξέρω από τι και πωσ ν' αρχίσω
Μου μοιάζουνε όλα όσα απορρίπτω
Όσα θελήσω
Κι έτσι κομπιάζω μια φορά να σου μιλήσω

Τα χρόνια εκβιάζω τουσ κολλητούσ σαρκάζω για να τα ακούω ο ίδιοσ
Μα κάτω δεν το βάζω

Λεσ και τη βρίσκω μόνο στην κόντρα με τον πόνο
Μα όλα κρατούν για λίγο και πάλι ξενερώνω
Νοιώθω παγιδευμένοσ μα αφήνομαι τελείωσ
Εγώ παντού είμαι ξένοσ και στον θυμό μου αστείοσ
Και πωσ να υποκριθώ χωρίσ να πληγωθώ