ดอกหญ้าละเมอ

น้องต้องบอกใจยังไงดี
ว่านี่คือฮักหรือบ่
อ้ายตั๋วให้คึดฮอดบ่น้อ
หากบ่ฮัก บ่ต้องสงสาร

เฝ้ารอพี่ที่นครพนม
คนเอ่ยคารมสัญญาหน้าฮ้าน
หากอ้ายตั้งใจลืมกัน
คงต้องโดยสารรถไฟสายน้ำตา

สาวกรรมกรแก้มแดง
กลัวเสียใจแฮงเพราะกำแพงปริญญา
มื้อใด๋สิคึดฮอดก็ว่า
ได้แต่ก้มหน้าท่องคำว่าทำใจ

ของฝากเตรียมให้ไหมแท้ที่แม่ทอ
อ้ายโอเคเน๊าะ
ข้อความถามไป
ฮู้บ่หน้าจอรอสาย
รออ้ายเติมฮักเติมแฮง

อยู่ไสน้อ
เจ้าของคำว่าคิดฮอด
ขอใจกันหนาวมากอด
คนมาจากดินที่ใกล้สิ้นแรง

อยู่ไสน้อ
โอ้คนในความคิดฮอด
คนที่ใจฮักตลอด
คิดฮอดเสมอ
อย่าเผลอเปลี่ยนแปลง

ยังสบายดีบ่อ้าย
คูณดอกสุดท้ายไกลลาหน้าแล้ง
โทรหาแหน่เด้ออย่าแกล้ง
ผู้สาวตำแหน่ง
แก้มแดงแรงใจ

น้องต้องบอกใจยังไงดี
หากวันพรุ่งนี้เป็นวันที่บ่มีอ้าย
ขอสิทธิ์แค่ร้องไห้ได้ไหม
จะเก็บอ้ายไว้ให้อยู่ในใจเสมอ

ผู้สาวโรงงานที่บ้านทำนาคงเข็ด
พ้อกันในเฟซก็กดไลค์ให้แน่เด้อ
ผู้หญิงคนหนึ่งคิดถึงอ้ายเสมอ
ที่เฝ้าละเมอก็เพราะย่านอ้ายบ่ฮัก
ที่เฝ้าละเมอก็เพราะย่านอ้ายบ่ฮัก