Φέγγει αλλιώτικα

Όταν σε κοιτώ στα μάτια
Ένα αγκάθι μ'αγκυλώνει
Τησ σιωπήσ τα μονοπάτια
Περπατώ μέσα στη σκόνη

Φέγγει αλλιώτικα η ζωή στο φωσ
Αγάπη σαν κοιτάει
Κι όποιοασ τη βρήκε ίσωσ είναι τυχερόσ
Στα χέρια αν την κρατάει

Σκέψη σαν βαρύσ χειμώνασ
Μου παγώνει κάθε βήμα
Η στιγμή του είναι αιώνασ
Κι η αγκάλη του το κρίμα