Mógłbym
Można być sobą albo nikim
Można iść przez świat i zginąć w nim
Przecież wiem czym drogie myśli jest
Idę przed siebię nie zatrzymuj mnie
Mógłbym ci powiedzieć jak nie cieszyć się z życia
Jak być złym człowiekiem traktować ludzi jak psy
To przychodzi z wiekiem gdy chcemy się rozliczać
I udowadnia ile jesteśmy warci
Mógłbym ci pokazać jak robić z ludzi szmaty
Głupi nawyk zmusza mnie wciąż do picia
Patrz przychodzi z wiekiem do nas mentalność graczy
Szukamy słabych bo czeka szachownica
Ja mógłbym cię nauczyć skrajnej bezczelności
Gdy tragedie ludzi kwituje śmiech beztroski
Mógłbym bo przychodzi mi to stanowczo zbyt lekko
Ale gdy zbliża się beef mam nadal siebię pewność
Młode koty dłubią oczy innym za szacunek
By ci najlepsi stwierdzili „on coś umie"
Ja ich rozumiem panie Fischer dzisiaj
W sumie mógłbym wszystko wiem że muszę pisać
Można być sobą albo nikim
Można iść przez świat i zginąć w nim
Przecież wiem czym drogie myśli jest
Idę przed siebię nie zatrzymuj mnie
Mógłbym cofnąć się w czasie zrobić z byłej obecną
Wtedy odebrać telefon aby nie było wszystko jedno
Nie zniknąć by pojawić się na scenie
Nie stawiać na jedną kartę życia dziś tego nie zmienię
Ja mógłbym wiele wiele razy tak myślałem
Że drogę przyszłości wyrysuje mi atrament
Panie Fischer czerń i biel tusz i kartki
Figury pionki szachownice smak porażki
Muszę grać kurwa mać to jest piękne
Przepraszam cię nie obyło się bez przekleństw
Rzuciłbyś wszystko dla pióra skrawka kartki
Mówią: to bzdura że jestem nienormalny
Zapalam gwiazdy gdy ich nadzieja zgasła
Rap w głośnikach mija kolejne miasta
Ludzie pytają „jak tam" choć nie znają mnie
Patrz docenienie to właśnie dał mi rap
Można być sobą albo nikim
Można iść przez świat i zginąć w nim
Przecież wiem czym drogie myśli jest
Idę przed siebię nie zatrzymuj mnie
Mógłbym wziąć dwa pióra zanurzyć w atramencie
Nucić „lecę bo chcę" przecież życie jest piękne
Jak ptak przed horyzontem gdy niebo moim lądem
Widząc ziemie napluć jej prosto w morde
Mógłbym jak połowa tutaj równać pod krawężnik
Zamykać sny w klatkach pytać diabła „to tędy"
Lizać jej zdjęcia przez szybę zamiast być z nią
Kurwa mać jaką świat bywa dziwką
Muszę pisać by wyrzucić z siebie troski o miłości
Jej braku śmiechu strachu codzienności
To moja karma chcesz mnie skreślić tym żyje
Nie wiem czy się z tym urodziłem wiem że z tym zginę
Churchill zginął siedemdziesiąt lat po ojcu utrwal
Ja mogę być nikim lecz z ojcem nie chcę porównań
Ja nie chcę choć muszę się zrównać z przeszłością
Bo dopiero dojrzałość równa się dorosłość
Można być sobą albo nikim
Można iść przez świat i zginąć w nim
Przecież wiem czym drogie myśli jest
Idę przed siebię nie zatrzymuj mnie