Ψωμί κι εφημερίδα

Την ξύλινη ασπίδα που μου χρέωσεσ μικρό
Ήρθαν οι μέρεσ κι ο καιρόσ πίσω να στη γυρίσω
Τισ νίκεσ δε με άφησεσ ποτέ να τισ χαρώ
Τη συντριβή μου δε σου τη χαρίζω

Με όρκουσ και ενθύμια ζητάσ αθανασία
Και τουσ εχθρούσ σου κυνηγάσ μακριά απ’ τον καθρέφτη
Μα δε το λέν’ αυτό ζωή ούτε κι ευθανασία
Στου πατρικού μου την αυλή να μπαίνω σαν τον κλέφτη

Από αγάπη εφιάλτησ κι από μάνα μητριά
Εδώ στα σύνορα τησ στάχτησ για τελευταία φορά

Στείλε με να σου φέρω απ’ το περίπτερο τσιγάρα
Ο μικρόσ σου ο γιοσ είμαι εγώ είμαι εγώ
Στείλε με να σου φέρω ψωμί κι εφημερίδα
Με τα ρέστα δε γουστάρω πια να ζω

Μόνη σου το αποφάσισεσ να γίνω ενικόσ
Και πωσ στην αγκαλιά σου θα χωράν’ μόνο οι καπάτσοι
Μα πριν η απελπισία μου να γίνει πανικόσ
Μισή ζωή σου χάρισα νομίζω είμαστε πάτσι

Στείλε με να σου φέρω απ’ το περίπτερο τσιγάρα
Ο μικρόσ σου ο γιοσ είμαι εγώ είμαι εγώ
Στείλε με να σου φέρω ψωμί κι εφημερίδα
Με τα ρέστα δε γουστάρω πια να ζω

Στείλε με να σου φέρω απ’ το περίπτερο τσιγάρα
Ο μικρόσ σου ο γιοσ είμαι εγώ είμαι εγώ
Στείλε με να σου φέρω ψωμί κι εφημερίδα
Με τα ρέστα δε γουστάρω πια να ζω