Το τραγούδι των σειρήνων

Τα βράδια είναι βάλσαμο γι’ αυτούσ που δραπετεύουν
Σε σκοτεινέσ διαδρομέσ
Ξεχνούν το αύριο και το χτεσ
Για ρούχο έχουν τη βροχή στα μάτια τουσ χορεύουν
Πέλαγα δάση ακρογιαλιέσ
Και ξένεσ αγκαλιέσ

Καθένασ με το βράχο του και με το δαίμονα του
Και 'γω που όλα τα 'ξερα
Σε μέρη ζω κατάξερα
Έρωτα πύλη τησ εδέμ και ρείθρο του θανάτου
Αν ξέρεισ άλλον ουρανό
Ξεκίνα και σ’ ακολουθώ

Στο τραγούδι των σειρήνων
Δεν τα κλείνω πια τα αυτιά
Ό,τι σβήνω στο μυαλό μου
Ζωντανεύει στην καρδιά

Άμμοσ τα καλοκαίρια μου κι η χούφτα σου κλεψύδρα
Το σύννεφο έφερε χιονιά
Κι η νύχτα παγωνιά
Τισ σιγουριέσ μου πέταξα κάποια βραδιά στην ύδρα
Κι όσα δεν μπόρεσα να πω
Τα κρύβω σ ένα σ' αγαπώ